ZEVENENTWINTIGSTE NIEUWSBRIEF
ZEVENENTWINTIGSTE (EN LAATSTE UIT UGANDA) NIEUWSBRIEF
Jinja 9 augustus 2012
Beste mensen,
Het uitblijven van een nieuwsbrief – de laatste was van december 2013 – heeft vele redenen, waarbij vooral onzekerheid een grote rol speelde. Er gebeurde te veel en het was onduidelijk waar het toe zou leiden. Het heeft ook niet zoveel zin dat allemaal terug te halen en velen van jullie hebben de situatie hier gevolgd via persoonlijke contacten of via de blog.
Aan die onzekerheid is nu een eind gekomen: we keren definitief terug naar Nederland.
Naar huis.
Bij dat besluit hebben veel factoren een rol gespeeld, maar de belangrijkste is toch het werk en de omstandigheden me (ons) te veel werden. Als je op je 68ste nog 40 uur moet werken, is er iets niet goed. Dat merkten we vooral toen we na 2 maanden terugkeerden van verlof in Nederland en ontdekte hoe afhankelijk mensen zich opstellen: ‘de mzungu’s regelen het wel’.
Dat nog twee jaar volhouden – wat aanvankelijk de bedoeling was – zou me teveel energie gaan kosten en ooit moeten ze toch op eigen benen staan en het op hun manier doen.
De ophanden zijnde opening van het nieuwe KisoBOKa Centrum zou een mooie afsluiting kunnen zijn . Onze meubels ed. kunnen een prima plek krijgen in het nieuwe centrum en dat bespaart duizenden Euro’s aan inrichtingskosten. Daar kwam bij dat ons huis in Boxmeer vrij komt en er zicht was op de komst van een opvolger.
Natuurlijk heeft ook de omstreden wet een rol gespeeld in ons besluit, maar zeker niet doorslaggevend. Dan hadden we al veel eerder onze biezen kunnen pakken.
We denken dat het Bestuur, dat onlangs met 4 mensen is uitgebreid, het ook zonder ons kan runnen en wellicht kan ik in Nederland meer voor ze betekenen dan hier, als het om fondswerving gaat.
Onze ‘project-manager’ is inmiddels 1 jaar in dienst en er zijn nu 7 mensen in dienst van de NGO. Samen moeten ze er toch iets van kunnen maken.
We zijn vooral erg blij met de komst van Gaby in het Bestuur. Een Duitse vrouw (getrouwd met een Ugandees) die hier al 40 jaar woont, de nodige projecten heeft opgezet en vooral goed is financiele zaken. Zij neemt mijn taak als penningmeester over.
Omdat het Centrum nú ingericht moet worden en ons huis per 1 oktober leeg komt, zijn we al druk aan het opruimen en inpakken. De eerste (4) koffers zijn al in Nederland. Er staan er 3 klaar om binnenkort door bezoekers meegenomen te worden.
De 20ste augustus wordt het centrum geopend door de Nederlandse Ambassadeur en er is een uitgebreid programma voor zo’n 200 gasten (zie bijlage).Vrij snel , na de opening, hopen wij te vertrekken. We komen 25 september in Brussel aan. Met Castor en Polla, want die kunnen we niet meer missen.
Ons vertrek is niet het einde van KisoBOKa. We hopen de projecten vanuit Nederland nog een aantal jaren te kunnen ondersteunen en plannen ieder jaar een paar weken op bezoek te komen, bij te sturen en te evalueren.
In Boxmeer zullen we onze draai wel weer vinden en we kijken er naar uit weer in het sociale leven daar mee te draaien.
De bouw.
Het gebouw is af en we zijn er erg trots op. Het heeft wel langer geduurd dan gepland, maar nu staat er echt een ‘Castle of Makenke’! De eerste cursussen draaien al (de computerschool) en komende week start de naaicursus. Het secretariaat is open en er komen al regelmatig klanten om een brief te laten tikken, een copietje te maken, airtime of koud water te kopen of zo maar even te buurten.
Ook de komende week, hopen we de internetverbinding gereed te hebben en een vaste telefoon, zodat mensen er kunnen bellen en internetten.
We hebben een contract met een Zwitserse organisatie kunnen opstellen, die ons gaat ondersteunen in het geven van andere cursussen als hairdressing, lassen, timmeren en bouwen en agriculture. Zelf gaan we nog cursussen opzetten om mensen te leren lezen en schrijven (70% van de bevolking is analfabeet) en trainingen voor gezondheidswerkers.
De komst van het Centrum heeft de wijk nu al aanzienlijk veranderd. Aangezien er nu dichterbij electriciteit is, wordt er rondom ons volop gebouwd. Waar ze eerst nog lemen hutten bouwden, bouwen ze nu stenen huizen en soms erg grote in de hoop die te kunnen verhuren. Doordat het karakter van de wijk verandert (van een sloppenwijk naar een voorstad van Jinja) wordt het ook voor anderen aantrekkelijk in deze wijk te wonen. De verwachting is dat er binnenkort ook wel meer voorzieningen zullen komen.
De projecten.
In de wijk Kimasa zijn diverse andere aktiviteiten, die nu ook beter vanuit het Centrum gecoordineerd kunnen.
De mobile kliniek trekt nog elke woensdag vele patienten. Het aantal is wel iets teruggelopen door de komst van een ziekenhuisje op 5 km afstand, dat dagelijks open is. De lokale leiders blijven aandringen om ook hier een permanente kliniek te bouwen. De grond hebben we al. In Nederland maar eens kijken wat de mogelijkheden zijn.
De lokale gezondheids werk(st)ers: een groep van 15 mannen en vrouwen, die iedere week in de wijk een aantal gezinnen ondersteunen hun hygienische omstandigheden te verbeteren. Uit de bezoeken aan de kliniek, bleek dat daar toch veel oorzaken liggen. Het ontbreken van een pilatrine, trekt muggen aan en die veroorzaken dan weer malaria. Het ontbreken van een eenvoudige houten stellage om de vaat te drogen – ze leggen die dan gewoon op de grond – veroorzaakt veel bacteriele ziektes. Met een beetje hulp, kunnen de mensen zelf een hoop aan deze situatie doen.
Het KisoBOKa Home blijft vallen en opstaan. Met enige regelmaat zijn er ruzies, lopen jongens weg, zijn ze dronken of verdwijnen er spullen. Op dit moment zijn er nog maar 2 jongens (Fred en Ronnie) en die sluiten na de opening hun rehabilitatie af. Ronnie gaat terug naar school in zijn dorp en voor Fred zoeken we een gastgezin in de buurt.
Inmiddels zijn Paul en Margret (een ervaren social werkster, die het werk van Paul gaat overnemen) met een aantal jongens van de straat in gesprek en we hopen in setember met een nieuwe groep te starten. Dank zij de hulp van een vrijwilligster is er nu water en binnenkort verhuist onze solar naar het huisje, zodat ze ook licht hebben.
Het plan om een eigen huisje te bouwen, bestaat nog steeds en we zijn bezig daarvoor gelden te vinden.
Ondersteuning van de creche in Kimasa komt langzamer op gang dan we hoopten. Het duurde lang eer ze een bestuur gevormd hebben en hun eigen zaakjes georganiseerd hebben, maar de verwachting is dat we na deze vakantie (die afgelopen vrijdag begon) echt aan de slag kunnen, met name dat de kinderen weer een dagelijkse maaltijd krijgen.
De plannen voor de creche in Soweto hebben we voorlopig opgegeven. We konden geen overeenstemming vinden met de eigenaar van de grond, waarop het gebouw staat. De optie om het gebouw te verplaatsen bleek niet realistisch en de ouders waren weinig gemotiveerd om zelf initiatieven te nemen.
De mobile computer school draait nog steeds goed: 5 groepen met een totaal van 40 studenten. Heel bijzonder is dat we nu ook wat oudere mannen en vrouwen op de cursus hebben, sinds we een maand geleden de cursus gestart zijn in ons eigen centrum. Om wat geld binnen te krijgen, gaan we ‘vervolg cursussen’aanbieden, die dan niet langer gratis zijn.
Het KisoBOKa voetbal toernooi is succesvol afgesloten. We hadden de finale eigenlijk willen spelen bij de opening, maar dan zijn veel voetballers nog op vakantie. Dus is de finale vorige week geweest en gewonnen door het damesteam van Makenke en de heren van Kajunga. Ze waren erg blij met de voetbal shirtjes, veelal geschonken door Olympia in Boxmeer.
Leningen. We zijn even gestopt met leningen geven. De laatste lening in Kimasa werd maar gedeeltelijk terug betaald door wangedrag in het lokale bestuur. Bij de zoveelste lening in Soweto bleek dat er steeds dezelfde op de lijst staan en weinig zichtbaar is dat door deze leningen hun levensomstandigheden vooruit zijn gegaan. We werken nu aan een plan, waarin de leningen een meer collectief karakter krijgen en de gemeenschap te goede komen.
Het schoolfunds is dit jaar behoorlijk kleiner dan eerdere jaren. Simpelweg omdat er minder geld is. Het fonds draait met name op giften van bezoekers en die zijn er aanzienlijk minder dan de jaren daarvoor. Op dit moment worden 4 jongens in het fonds gesponserd.
Tenslotte hebben we nog het exchange programma, waar ook de bezoekers en vrijwilligers ondervallen. Tot mei hadden we nog vrijwilligers, daarna niet meer. Wel nog losse bezoekers en groepen, die de ‘city tour’ deden en dan meestal ook het Centrum bezoeken (ruim 40 tot nu toe).
Vorig jaar zijn we nog met een groep naar Kenia geweest, nu komt een delegatie van 10 personen naar de opening. Onder hen Mary en Kizito, die we al meer dan 30 jaar kennen. Kijken er naar uit.
Toekomst.
We hopen van harte dat bestuur en staf alle projecten in de lucht kunnen houden. Begin september organiseren we nog een werkdag o.m. om het werkplan 2015 op te stellen. En dan echt ‘inpakken en wegwezen’. Met pijn in het hart, maar soms zijn dit soort keuzes onvermijdelijk.
Hoe het er straks uit gaat zien in Boxmeer? We hebben geen idee en nemen eerst maar eens de tijd om rustig te landen en de dingen wat van ons af te zetten.
Naar alle waarschijnlijkheid treedt Willem wel toe tot het bestuur in Nederland en die zullen jullie wel op de hoogte blijven houden hoe het hier verder gaat.
We gaan nog enkele emotionele weken tegemoet, maar kijken uit naar het moment dat we weer in Nederland zijn. De eerste weken verblijven we weer op ‘de Vers’ in Overloon, zodat we het huis kunnen laten schilderen en nog wat kunnen uitrusten en veel wandelen met Castor en Polla.
Lieve mensen, bedankt dat jullie ons jaren gevolgd en ondersteund hebben en die support hebben wij – en de mensen hier – nog hard nodig. We willen hen niet in de steek laten en ons vertrek is niet het einde van ‘Kisoboka’.
‘Bulikmu Kisoboka’ betekent ‘alles is mogelijk’, maar dat dit mogelijk was, hadden we een paar maanden geleden niet kunnen voorspellen.
Alle goeds en we hopen jullie snel te zien,
Lieve groet,
Paul en Willem
Bedankt voor jullie reakties en bijdragen in de laatste maanden.
Ons email adres blijft willemenpaul@gmail.com
En ons banknummer NL31RABO014960201 van Stichting KisoBOKa